

WAT MOET JIJ DAN POEPZAK?
Het mooiste en meest waardevolle kunstwerk van Amsterdam is de dokwerker van Mari Andriessen. Het is mooier dan de nachtwacht en meer waard dan alle schilderijen van Van Gogh bij elkaar. Waarom? Omdat het alles vertegenwoordigt waar Amsterdam voor staat.
Als je langs dit imposante beeld loopt dan hoor je die grote gast gewoon zeggen: “Wat moet jij dan poepzak?” We weten inmiddels allemaal dat we hier in Nederland, ondanks de vele borstklopperij van de laatste zestig jaar, ons geen illusies hoeven te maken over ons collectieve oorlogsverleden. Immers, een aantal zeer heldhaftige verzetshelden daargelaten, stond het merendeel van Nederland gewoon roerloos toe te kijken hoe de Holocaust zich onder hun neus voltrok. IJverige ambtenaren en politie agenten stelden zich zelfs meer dan behulpzaam op bij de deportatie van Joden. Nergens werden verhoudingsgewijs zo veel Joden afgevoerd als hier. Pas in 1945, toen de Duitsers goed en wel door buitenlandse bondgenoten waren verdreven, waren we met z’n allen opeens weer heel heldhaftig.
VAN DE STRAAT
Toch symboliseert dit beeld alles waar wij als stad Amsterdam voor staan. Want hier in ons Mokum, een stad met van oudsher een grote Joodse gemeenschap, had de man van de straat de ballen om in ieder geval één keer te zeggen: “En nu is het godverdomme genoeg stelletje rotmoffen!” Dit waren geen intellectuele opiniemakers of studenten maar arme, veelal communistische, arbeiders uit voornamelijk de Jordaan. Echte Amsterdammers die het zelf ook niet breed hadden maar die diep geschokt waren door de eerste razzia’s in Amsterdam waarbij 427 Joodse mannen als beesten uit hun huizen werden gesleept. Zij grepen deze gebeurtenissen aan om in actie te komen. Het was het eerste en enige massale, openlijke protest tegen de Jodenvervolging in Europa. Een historisch protest dat hier in Amsterdam op de Noordermarkt ontstond. Met gevaar voor eigen leven en zonder enige vorm van eigen belang toonde deze Amsterdammers meer dan ooit dat zij heldhaftig, vastberaden en barmhartig waren. Het lijkt in de individualistische maatschappij van vandaag de dag haast wel een vies woord te zijn geworden, maar dit deden ze uit solidariteit.
MUREN BOUWEN
De wereld van 2017 wordt wederom getekend door spanningen. Er wordt door verschillende politici openlijk gesproken over grenzen sluiten, muren bouwen en religies verbieden. Nu zullen wij de laatste zijn om te zeggen wat mensen moeten gaan stemmen. Als je überhaupt al gaat stemmen, wij vertrouwen namelijk niemand van dat stelletje zakkenrollers in Den Haag. Wat we wel met volle overtuiging doen is alle Amsterdammers oproepen om vandaag even stil te staan bij de Februaristaking. En kijk dan eens diep in je Amsterdamse hart en stel jezelf de vraag: “Zou ik in opstand komen tegen de onderdrukker uit solidariteit met mijn mede-Amsterdammer?” We mogen godverdomme hopen van wel.
Beeld: buitenbeeldinbeeld.nl