In zijn autobiografie ‘Basta’ beschrijft van Basten hoe hij tijdens de revalidatie van de operatie aan zijn rechterenkel, in februari ’88 groenlicht krijgt van zijn fysiotherapeut Reinier van Dantzig om weer een balletje te gaan trappen.

Hij twijfelt geen moment en belt gelijk met Vinkeveen. Johan Cruijff, net een maand geleden ontslagen bij Ajax, springt gelijk in de auto en scheurt naar het Olympiaplein. Daar op het veld van Swift beginnen de twee grootheden rustig een balletje over te trappen, echter binnen een mum van tijd worden het felle deuls waarin ze elkaar niet sparen. Ze genieten beide en Johan spreekt tegen Marco de profetische woorden: “Komt wel weer goed met jou” Vier maanden later begint Van Basten aan zijn EK in Duitsland en de rest is geschiedenis.

Messi

Ten eerste is het natuurlijk prachtig om te lezen dat zo’n grote voetballer als van Basten na maanden van pijn en revalideren gelijk Cruijff belt wanneer die hoort dat ie weer een balletje mag trappen. En dat Cruijff op zijn beurt gelijk naar hem toe komt. Het bestempeld maar eens te meer de bijzondere relatie die de twee toen (nog) hadden. Maar dat ze dan ook gewoon op het veldje van Swift effe lekker gaan voetballen. Niet achter de gesloten deuren van één of ander gesloten state of the art trainingscomplex. Nee, twee van ‘s werelds beste voetballers ooit besluiten gewoon daar in het openbaar effe een balletje te trappen. Stel je eens voor dat je in ’88 op een druilerige dinsdag middag nietsvermoedend langs Swift loopt en je ziet die twee voetbal legendes met elkaar een balletje trappen, alsof het gewoon twee jochies uit de buurt zijn. Alsof je vandaag de dag ergens in Mokum langs een voetbal pleintje zou lopen en daar opeens Messie en Frenkie de Jong samen lekker op straat een balletje ziet trappen. Dat kan je jezelf toch niet voorstellen? En toch is het echt gebeurd. Wat een heerlijk mooie Amsterdamse anekdote.